عید آمده، هر کس پی کار خویش است
مینازد اگر غنی و گر درویش است
او خستهترین پرندهها را
در گرمی ظهر سایه میداد
ای کاش مردم از تو حاجت میگرفتند
از حالت چشمت بشارت میگرفتند
مرا مباد که با فخر همنشین باشم
غریبوار بمیرم، اگر چنین باشم
با داغ مادرش غم دختر شروع شد
او هرچه درد دید، از آن «در» شروع شد
صدای کیست چنین دلپذیر میآید؟
کدام چشمه به این گرمسیر میآید؟