ابرازِ دوستی، به حقیقت زیارت است
آری مرامِ اهل محبت، زیارت است
شدهست خیره به جاده دو چشم تار مدینه
به پیشوازی تنهاترین سوار مدینه
این اشکهای داغ را ساده نبینید
بَر دادن این باغ را ساده نبینید
او خستهترین پرندهها را
در گرمی ظهر سایه میداد
ای کاش مردم از تو حاجت میگرفتند
از حالت چشمت بشارت میگرفتند
با داغ مادرش غم دختر شروع شد
او هرچه درد دید، از آن «در» شروع شد