چون کوفه که چهرهای پر از غم دارد
این سینه، دلی شکسته را کم دارد
جگر پر درد و دل پر خون و جان سرمست و ناپروا
شبم تاریک و مرکب لنگ و در سر، مایۀ سودا
امشب شب آدینه و فردا رمضان است
تن در ذَوبان آمد و جان در طیران است
یا مُغِیثَ الْمُذنِبین مُعْطِی السّؤال
یا انیسَ العارفین، یا ذوالجلال
ای از جمال روی تو تابنده آفتاب
وز آفتاب روی تو خورشید در حجاب...
یک کوه رشید دادهام ای مردم!
یک باغ امید دادهام ای مردم!
دری که بین تو و دشمن است خیبر نیست
وگرنه مثل علی هیچکس دلاور نیست
خوش باد دوباره یادی از جنگ شدهست
دریاچۀ خاطرات خونرنگ شدهست
بیتاب دوست بودی و پروا نداشتی
در دل به غیر دوست تمنا نداشتی
هجده بهار رفت زمین شرمسار توست
آری زمین که هستی او وامدار توست
چون آينه، چشم خود گشودن بد نيست
گرد از دل بيچاره زدودن بد نيست