سر و پای برهنه میبرند آن پیر عاشق را
که بر دوشش نهاده پرچم سوگ شقایق را
ای عشق! کاری کن که درماندند درمانها
برگرد و برگردان حقیقت را به ایمانها
این آفتاب مشرقی بیکسوف را
ای ماه! سجده آر و بسوزان خسوف را
در مطلع شعر تو نچرخانده زبان را
لطف تو گرفت از من بیچاره امان را
بیتاب دوست بودی و پروا نداشتی
در دل به غیر دوست تمنا نداشتی