او خستهترین پرندهها را
در گرمی ظهر سایه میداد
آن را که ز دردِ دینش افسونی هست
در یاد حسین، داغ مدفونی هست
دلم تنهاست، ماتم دارم امشب
دلی سرشار از غم دارم امشب
ای رسول خدای را همدم!
در حریم رسالتش مَحرم
ميان غربت دستان مکه سر بر کرد
مُحمّد عربى، مکه را منوّر کرد
حرف تو به شعر ناب پهلو زده است
آرامش تو به آب پهلو زده است
با داغ مادرش غم دختر شروع شد
او هرچه درد دید، از آن «در» شروع شد
ای بانویی که زنده شد عصمت به نام تو
پیک خداست حامل عرض سلام تو