ای پاسخ بیچون و چرای همۀ ما
اکنون تویی و مسألههای همۀ ما
ای در تو عیانها ونهانها همه هیچ
پندار یقینها و گمانها همه هیچ
دلم تنهاست، ماتم دارم امشب
دلی سرشار از غم دارم امشب
حرف تو به شعر ناب پهلو زده است
آرامش تو به آب پهلو زده است
مجنون تو کوه را ز صحرا نشناخت
دیوانۀ عشق تو سر از پا نشناخت
ای آنکه دوای دردمندان دانی
راز دل زار مستمندان دانی
ای سرّ تو در سینۀ هر محرم راز
پیوسته درِ رحمت تو بر همه باز
بازآ بازآ هر آنچه هستی بازآ
گر کافر و گبر و بتپرستی بازآ
شب در سکوت کوچه بسی راه رفته بود
امواج مد واقعه تا ماه رفته بود