خورشید، گرمِ دلبری از روی نیزهها
لبخند میزند سَری از روی نیزهها
دل و جانم فدای حضرت دوست
نی، فدای گدای حضرت دوست
ماییم ز قید هر دو عالم رَسته
جز عشق تو بر جمله درِ دل بسته
عمری به جز مرور عطش سر نکردهایم
جز با شرابِ دشنه گلو تر نکردهایم
اینک زمان، زمان غزلخوانی من است
بیتیست این دو خط که به پیشانی من است