این جاده که بیعبور باقی مانده
راهیست که سمت نور باقی مانده
به روزگار سیاهی که شب حصار نداشت
جهان جزیرۀ سبزی در اختیار نداشت
کویر خشک حجاز است و سرزمین مناست
مقام اشک و مناجات و سوز و شور و دعاست
همچون نسیم صبح و سحرگاه میرود
هرکس میان صحن حرم راه میرود