ای کاش مردم از تو حاجت میگرفتند
از حالت چشمت بشارت میگرفتند
چون بر او خصم قسم خوردۀ دین راه گرفت
بانگ برداشت، مؤذّن كه: خدا! ماه گرفت
دگر چه باغ و درختی بهار اگر برود
چه بهره از دل دیوانه یار اگر برود
چون جبرئیل، حکم خدای مبین گرفت
در زیر پر بساط زمان و زمین گرفت