وقتی خدا بنای جهان را گذاشته
در روح تو سخاوت دریا گذاشته
عالم همه مبتدا، خبر کرببلاست
انسان، قفس است و بال و پر کرببلاست
دست من یک لحظه هم از مرقدت کوتاه نیست
هرکسی راهش بیفتد سمت تو گمراه نیست
یک پنجره، گلدانِ فراموش شده
یک خاطره، انسانِ فراموش شده
چه سفرهای، چه كرمخانهای، چه مهمانی
چه میزبانی و چه روزیِ فراوانی