ای کاش که در بند نگاهش باشیم
دلسوختۀ آتش آهش باشیم
توفان خون ز چشم جهان جوش میزند
بر چرخ، نخل ماتمیان دوش میزند!
ما گرم نماز با دلی آسوده
او خفته به خاکِ جبهه خونآلوده
رود از جناب دریا فرمان گرفته است
یعنی دوباره راه بیابان گرفته است
دل آزاده با خدا باشد
ذکر، نسیان ماسوا باشد
خدایا به جاه خداوندیات
که بخشی مقام رضامندیات
خداوندا در این دیرینه منزل
دری نشناختم غیر از در دل
از رفتن دل نیست خبر اهل وفا را
آن کس که تو را دید نداند سر و پا را
خدایا دلی ده حقیقتشناس
زبانی سزاوار حمد و سپاس