یک بار رسید و بار دیگر نرسید
پرواز چنین به بام باور نرسید
هر زمانی که شهیدی به وطن میآید
گل پرپر شده در خاطر من میآید
اگرچه باغِ پر از لالۀ تو پرپر شد
زمین برای همیشه، شهیدپرور شد
آدم در این کرانه دلش جای دیگریست
این خاک، کربلای معلای دیگریست
کنج اتاقم از تب و تاب دعا پر است
دستانم از «کذالک» از «ربنا» پر است