چون کوفه که چهرهای پر از غم دارد
این سینه، دلی شکسته را کم دارد
هنگام سپیده بود وقتی میرفت
از عشق چه دیده بود وقتی میرفت؟
گودال قتلگاه است، یا این که باغ سیب است؟
این بوی آشنایی از تربت حبیب است
یک کوه رشید دادهام ای مردم!
یک باغ امید دادهام ای مردم!
خوش باد دوباره یادی از جنگ شدهست
دریاچۀ خاطرات خونرنگ شدهست
زندگی جاریست
در سرود رودها شوق طلب زندهست
باز از بام جهان بانگ اذان لبریز است
مثنوی بار دگر از هیجان لبریز است
بیزره رفت به میدان که بگوید حسن است
ترسی از تیر ندارد زرهش پیرهن است...
چون آينه، چشم خود گشودن بد نيست
گرد از دل بيچاره زدودن بد نيست