پشیمانم که راه چاره بر روی شما بستم
سراپا حیرتم! از خویش میپرسم چرا بستم؟
او هست ولی نگاهِ باطل از ماست
دیوارِ بلندِ در مقابل از ماست
آنجا که دلتنگی برای شهر بیمعناست
جایی شبیه آستان گنبد خضراست
شب، شبِ اشک و تماشاست اگر بگذارند
لحظهها با تو چه زیباست اگر بگذارند
باران ندارد ابرهای آسمانش
باران نه اما چشمهای مهربانش...