بنای دین که با معراج دستان تو کامل شد
به رسم تهنیتگویی برایت آیه نازل شد
مه و خورشید تابیدهست در دست
و صد دریا زلالی هست در دست
باران شده بر کویر جاری شده است
در بستر هر مسیر جاری شده است
دیدند که کوهِ آرزوشان، کاه است
صحبت سر یک مردِ عدالتخواه است
با یک تبسم به قناریها زبان دادی
بالی برای پر زدن تا بیکران دادی
دستی كه طرح چشم تو را مست میكشید
صد آسمان ستاره از آن دست میكشید
آوردهام دو ظرف پر از رنگ، سبز و سرخ
یک رنگ را برای خودت انتخاب کن
ای بسته به دستِ تو دل پیر و جوانها
ای آنکه فرا رفتهای از شرح و بیانها
افزون ز تصور است شیداییِ من
این حال خوش و غم و شکیبایی من