خوشا آنان که چرخیدند در خون
خدا را ناگهان دیدند در خون
آنجا كه حرف توست دگر حرف من كجاست؟
در وصل جای صحبت از خویشتن كجاست؟
شنیده بود که اینبار باز دعوت نیست
کشید از ته دل آه و گفت: قسمت نیست
رود از جناب دریا فرمان گرفته است
یعنی دوباره راه بیابان گرفته است
برگرد ای توسل شبزندهدارها
پایان بده به گریۀ چشمانتظارها
بهنام او که دل را چارهساز است
به تسبیحش زمین، مُهر نماز است