از سمت مدینه خبر آورد نسیمی
تا مژده دهد آمده مولود عظیمی
میآیم از رهی که خطرها در او گم است
از هفتمنزلی که سفرها در او گم است
در آتشی از آب و عطش سوخت تنت را
در دشت رها کرد تن بیکفنت را
دشمن که به حنجر تو خنجر بگذاشت
خاموش، طنین نای تو میپنداشت
هر چند قدش خمیده، امّا برپاست
چندیست نیارمیده، امّا برپاست