با فرق شکسته، دل خون، چهرۀ زرد
از مسجد کوفه باز میگردد مرد
موعود خدا، مرد خطر میخواهد
آری سفر عشق، جگر میخواهد
دلی برای سپردن به آن دیار نداشت
برای لحظۀ رفتن دلش قرار نداشت
رویش را قرص ماه باید بکشد
چشمانش را سیاه باید بکشد
در سایۀ این حجاب نوری ازلیست
هر چند زن است اما آواش جلیست
کمر بر استقامت بسته زینب
که یکدم هم ز پا ننشسته زینب
ای عشق! کاری کن که درماندند درمانها
برگرد و برگردان حقیقت را به ایمانها
هر زمانی که شهیدی به وطن میآید
گل پرپر شده در خاطر من میآید
نوای کاروانت را شنیدم
دوباره سوی تو با سر دویدم
از بدر، از خیبر علی را میشناسند
یاران پیغمبر علی را میشناسند
بیاور با خودت نور خدا را
تجلیهای مصباح الهدی را
راضی به جدايی از برادر نشده
با چند اماننامه کبوتر نشده