خوشا آنان که چرخیدند در خون
خدا را ناگهان دیدند در خون
خیمهها محاصرهست تیغهاست بر گلو
دشنههاست پشتِ سر، نیزههاست پیشِ رو
جاریست در زلالی این دشت آسمان
با این حساب سهم زمین «هشت آسمان»
گمان بردی نوای نای و بانگ تار و چنگ است این
تو در خواب و خیال بزمی و... شیپور جنگ است این
جاری استغاثهها ای اشک!
وقت بر گونهها رها شدن است
پرپر شدید، باغ در این غم عزا گرفت
پرپر شدید و باز دل غنچهها گرفت
کوه باشی، سیل یا باران چه فرقی میکند
سرو باشی، باد یا توفان چه فرقی میکند
ای آفتابی که زمین شد مدفن تو
هفت آسمان راه است تا فهمیدن تو