کلامش سنگها را نرم میکرد
دلِ افسردگان را گرم میکرد
آواز حزین باد، پیغمبر کیست؟
خورشید، چنین سرخ، روایتگر کیست؟
شبیه کوه پابرجایم و چون رود سیّالم
به سویت میدوم با کودکانی که به دنبالم
اینک زمان، زمان غزلخوانی من است
بیتیست این دو خط که به پیشانی من است