تا آسمانت را کمی در بر بگیرد
یک شهر باید عشق را از سر بگیرد
در شهر مرا غیر شما کار و کسی نیست
فریاد اگر هم بکشم دادرسی نیست
نه جسارت نمیکنم اما
گاه من را خطاب کن بانو
تا داشتهام فقط تو را داشتهام
با نام تو قد و قامت افراشتهام
نشسته سایهای از آفتاب بر رویش
به روی شانهٔ طوفان رهاست گیسویش
دور و بر خود میكشی مأنوسها را
اِذن پریدن میدهی طاووسها را
شب در سکوت کوچه بسی راه رفته بود
امواج مد واقعه تا ماه رفته بود