عالم همه مبتدا، خبر کرببلاست
انسان، قفس است و بال و پر کرببلاست
ما بهر ولای تو خریدیم بلا را
یک لحظه کشیدیم به آتش یمِ «لا» را
کوفه میدان نبرد و سرِ نی سنگر توست
علمِ نصرِ خدا تا صف محشر، سر توست
یک پنجره، گلدانِ فراموش شده
یک خاطره، انسانِ فراموش شده
بیتاب دوست بودی و پروا نداشتی
در دل به غیر دوست تمنا نداشتی
قلم به دست گرفتم، خدا خدا بنویسم
به خاطر دل خود، نامهای جدا بنویسم