یا علی گفتم همه درها به رویم باز شد
یا علی گفتم، چه شیرین شعر من آغاز شد
تو قلّهنشین بام خوبیهایی
تنها نه نشان که نام خوبیهایی
رساندهام به حضور تو قلب عاشق را
دل رها شده از محنت خلایق را
فریاد اگرچه در تو پنهان بودهست
خورشید تکلّمت فروزان بودهست
یا علی! این کیست میآید شتابان سوی تو؟
با قدی رعنا و بازویی چنان بازوی تو؟
دستهایت را که در دستش گرفت آرام شد
تازه انگاری دلش راضی به این اسلام شد
همچون نسیم صبح و سحرگاه میرود
هرکس میان صحن حرم راه میرود
در ساحل جود خدا باران گرفته
باران نور و رحمت و احسان گرفته
سیلاب میشویم و به دریا نمیرسیم
پرواز میکنیم و به بالا نمیرسیم