گل کرده در ردیف غزلهای ما حسین
شوری غریب داده به این بیتها حسین
در این حریم هر که بیاید غریب نیست
هرکس که دلشکسته بُوَد بینصیب نیست
نه دعبلم نه فرزدق که شاعرت باشم
که شاعرت شده، مقبول خاطرت باشم
چشمم به هیچ پنجره رغبت نمیکند
جز با ضریح پاک تو صحبت نمیکند
چه گویمت که چها کرد در نبرد، حسین؟
فقط خداست که داند چهکار کرد حسین
این جاده که بیعبور باقی مانده
راهیست که سمت نور باقی مانده
هرچند حال و روز زمین و زمان بَد است
یک قطعه از بهشت در آغوش مشهد است