این اشکها به پای شما آتشم زدند
شکر خدا برای شما آتشم زدند
مولای ما نمونۀ دیگر نداشتهست
اعجاز خلقت است و برابر نداشتهست
مرا مباد که با فخر همنشین باشم
غریبوار بمیرم، اگر چنین باشم
سر تا به قدم آینۀ حسن خدایی
کارش ز همه خلق جهان عقدهگشایی
ای همه جا یار رسولِ خدا
محرم اسرار رسولِ خدا
همسایه، سایهات به سرم مستدام باد
لطفت همیشه زخم مرا التیام داد
عصر یک جمعهٔ دلگیر
دلم گفت بگویم بنویسم
قامت کمان کند که دو تا تیر آخرش
یکدم سپر شوند برای برادرش
صدای کیست چنین دلپذیر میآید؟
کدام چشمه به این گرمسیر میآید؟
نگاه کودکیات دیده بود قافله را
تمام دلهرهها را، تمام فاصله را
چه جانماز پی اعتكاف بر دارد
چه ذوالفقار به عزم مصاف بر دارد
جمعهها طبع من احساس تغزل دارد
ناخودآگاه به سمت تو تمایل دارد