ماه غریب جادّهها، همسفر نداشت
شب در نگاه ماه، امید سحر نداشت
ای مشعل دانش از تو روشن
وی باغ صداقت از تو گلشن
دل به دریا زد و دل از او کند
گرچه این عشق شعلهور شده بود
مسیح، خوانده مرا، وقت امتحان من است
زمان، زمانِ رجزخوانی جوان من است
غم با نگاه خیس تو معنا گرفته
یک موج از اشک تو را دریا گرفته