گفتم به گل عارض تو کار ندارد؛
دیدم که حیایی شررِ نار ندارد
نتوان گفت که این قافله وا میماند
خسته و خُفته از این خیل جدا میماند
تا داشتهام فقط تو را داشتهام
با نام تو قد و قامت افراشتهام
آبی برای رفع عطش، در گلو نریخت
جان داد تشنهکام و به خاک آبرو نریخت