از هالۀ انتظار، خواهد آمد
بر خورشیدی سوار خواهد آمد
ای در تو عیانها ونهانها همه هیچ
پندار یقینها و گمانها همه هیچ
هرچند نفس نمانده تا برگردیم
با این دل منتظر، کجا برگردیم؟
آبی برای رفع عطش، در گلو نریخت
جان داد تشنهکام و به خاک آبرو نریخت
مجنون تو کوه را ز صحرا نشناخت
دیوانۀ عشق تو سر از پا نشناخت
ای آنکه دوای دردمندان دانی
راز دل زار مستمندان دانی
ای سرّ تو در سینۀ هر محرم راز
پیوسته درِ رحمت تو بر همه باز
بازآ بازآ هر آنچه هستی بازآ
گر کافر و گبر و بتپرستی بازآ