گل کرده در ردیف غزلهای ما حسین
شوری غریب داده به این بیتها حسین
تشنگان را سحاب پیدا شد
رحمت بیحساب پیدا شد
تیر نگذاشت که یک جمله به آخر برسد
هیچکس حدس نمیزد که چنین سر برسد
مدینه حسینت کجا میرود؟
اگر میرود، شب چرا میرود؟
همهٔ حیثیت عالم و آدم با توست
در فرات نفسم گام بزن، دم با توست