ما شیعۀ توایم دل شادمان بده
ویران شدیم، خانۀ آبادمان بده
تشنگان را سحاب پیدا شد
رحمت بیحساب پیدا شد
تیر نگذاشت که یک جمله به آخر برسد
هیچکس حدس نمیزد که چنین سر برسد
مدینه حسینت کجا میرود؟
اگر میرود، شب چرا میرود؟
این کیست به شوق یک نگاه آمده است
در خلوت شب به بزم آه آمده است
مرا به ابر، به باران، به آفتاب ببخش
مرا به ماهی لرزان کنار آب ببخش
باز باران است، باران حسینبنعلی
عاشقان، جان شما، جان حسینبنعلی
همهٔ حیثیت عالم و آدم با توست
در فرات نفسم گام بزن، دم با توست