هر زمانی که شهیدی به وطن میآید
گل پرپر شده در خاطر من میآید
تیر نگذاشت که یک جمله به آخر برسد
هیچکس حدس نمیزد که چنین سر برسد
بیا به خانه که امّید با تو برگردد
هزار مرتبه خورشید با تو برگردد
هنوز ماتم زنهای خونجگر شده را
هنوز داغ پدرهای بیپسر شده را
زمین از برگ، برگ از باد، باد از رود، رود از ماه
روایت کردهاند اردیبهشتی میرسد از راه
ما را نمانده است دگر وقت گفتگو
تا درد خویش با تو بگوییم موبهمو
همهٔ حیثیت عالم و آدم با توست
در فرات نفسم گام بزن، دم با توست