نوزده سال مثل برق گذشت
نوزده سال از نیامدنت
چه گویمت که چها کرد در نبرد، حسین؟
فقط خداست که داند چهکار کرد حسین
بیا که آینۀ روزگار زنگاریست
بیا که زخمِزبانهای دوستان، کاریست
سنگها آینهها نام تو را میخوانند
اهل دل، اهل صفا، نام تو را میخوانند...
اهل دل را شد نصیب از لطف جانان، اعتکاف
فیض حق باشد برای هر مسلمان، اعتکاف
میان خاک سر از آسمان در آوردیم
چقدر قمری بیآشیان در آوردیم
این سواران کیستند انگار سر میآورند
از بیابانِ بلا، گویا خبر میآورند
در آتشی از آب و عطش سوخت تنت را
در دشت رها کرد تن بیکفنت را
باز این چه شورش است، مگر محشر آمده
خورشید سر برهنه به صحرا در آمده
باز گویا هوای دل ابریست
باز درهای آسمان باز است