بر ساحلى غریب، تویى با برادرت
در شعلۀ نگاه تو پیدا، برادرت
آیینه، اشکِ کودکان؛ قرآن، علیاصغر
ای مشک! در سینه نمیگنجد دلم دیگر
میان گریهات لبخند ناب است
چرا باور کنیم از قحط آب است؟
پای در ره که نهادید افق تاری بود
شب در اندیشۀ تثبیت سیهکاری بود...
ای بسته به دستِ تو دل پیر و جوانها
ای آنکه فرا رفتهای از شرح و بیانها
فکری به حال ماهی در التهاب کن
بابا برای تشنگی من شتاب کن
دویدهایم که همراه کاروان باشیم
رسیدهایم که در جمع عاشقان باشیم
کارش میان معرکه بالا گرفته بود
شمشیر را به شیوهٔ مولا گرفته بود