دوباره پیرهن از اشک و آه میپوشم
به یاد ماتم سرخت، سیاه میپوشم
رساندهام به حضور تو قلب عاشق را
دل رها شده از محنت خلایق را
این خانواده آینههای خداییاند
در انتهای جادۀ بیانتهاییاند
در ساحل جود خدا باران گرفته
باران نور و رحمت و احسان گرفته
سیلاب میشویم و به دریا نمیرسیم
پرواز میکنیم و به بالا نمیرسیم