سر تا به قدم عشق و ارادت بودی
همسنگر مردی و رشادت بودی
در خاک دلی تپنده باقی ماندهست
یک غنچۀ غرق خنده باقی ماندهست
کو خیمۀ تو؟ پلاک تو؟ کو تَنِ تو؟
کو سیمای خدایی و روشنِ تو؟
دلی داشت تقدیم دنیا نکرد
به دریا زد، این پا و آن پا نکرد
دوری تو را بهانه کردن خوب است
شکوه ز غم زمانه کردن خوب است