بیست و نهم جمادی الثانی | شعر هیأت

ای آینه‌دار پنج معصوم!
در بحر عفاف، دُرّ مکتوم

سیدرضا مؤید

غریب‌ترین آشنا

ترجیع‌بند

با ظلم بجنگ، حرف مظلوم این است
راهی که حسین کرده معلوم این است

سیدمحمد رستگار

دختر خورشید و ماه

رباعی

ای نامۀ سر به مهر مکتوم
ای مادر صبر، ام کلثوم!

افشین علا

غزل

یکی این‌سان، یکی این‌گونه باید
که شام و کوفه را رسوا نماید

ایوب پرندآور

غریب‌ترین آشنا

دوبیتی

چه رازی از دل پاکت شنیدند؟
درون روح بی‌تابت چه دیدند؟

قاسم صرافان

غریب‌ترین آشنا

دوبیتی

کمر بر استقامت بسته زینب
که یک‌دم هم ز پا ننشسته زینب

یوسف رحیمی

تا کربلا

دوبیتی

بیان وصف تو در واژه‌ها نمی‌گنجد
چرا که خواهر صبری و دختر نوری

نوید اطاعتی

چارپاره

ای که وجود پاک تو آیینۀ زهراست
هر جا تو باشی اسم بابایت علی آن‌جاست

حسین صیامی

غزل

زینب صُغراست او؟ یا مادر کلثوم بوده؟
یا خطوط درهم تاریخ نامفهوم بوده؟

مهدی جهاندار

بانوان آسمانی

غزل

وَ قالت بنتُ خَیرِالمُرسَلینا
بِحُزنٍ اُنظُرینا یا مدینا

عباس شاه‌زیدی

دوبیتی‌های من عین لهوف است

دوبیتی

هرچند درک‌ ناقص ‌تاریخ کافی نیست
در اینکه حق با توست ‌اما اختلافی ‌نیست

سیدابوالفضل مبارز

غزل

چه خوب آموختی تحت لوای مادرت باشی
تمام عمر زیر سایۀ تاج سرت باشی

مجید تال

مربع‌ترکیب

حقوق بی‌بشر

ذلیل شد امیری‌اش، صغیر شد کبیری‌اش
شکسته شد توهّمِ شکست‌ناپذیری‌اش

صفوفشان دو دسته شد، عنانشان گسسته شد
فسونشان فسانه شد، طلسمشان شکسته شد

تمام شد دوبار در زمین فساد کردنش
لَتُفسِدَنَّ مَرَّتَینِ فِی البِلاد کردنش

تو سرزمین قبله‌ای، اقامه کن نماز را
بی‌آبرو کن این جماعت قمارباز را

تمام آیه‌های سرخ فتح را مرور کن
زمین به ارث می‌رسد، نگاه در زبور کن

تو نقطۀ تلاقی چهارسوی عالمی
و جُرم تو همین‌که ایستاده‌ای و محکمی

چه نقشه‌ها برای تو کشیده‌اند گرگ‌ها
چه خواب‌ها، چه خواب‌ها که دیده‌اند گرگ‌ها

چه شاخه‌ها تبر شود، چه زیرها زبَر شود
که سازمان بی‌ملل حقوق بی‌بشر شود!

دوباره از خیانت سران خودفروخته
هزار سرو لِه شد و هزار غنچه سوخته

سکوت‌های بی‌شرف، قنوت‌های بی‌هدف
منافقان میان حقّ و باطل‌اند بی‌طرف

درنگ شو! به سوز سینه اهلُ بَیت را بخوان
شتاب کن، وَ ما رَمَیتَ إذ رَمَیت را بخوان

قیام آدمیّت و خروش دینی است این
صدای پای زئران اربعینی است این

ورای این حصارها و سیمِ خاردارها
طلوع می‌رسد، شکوفه می‌کند بهارها

به دوست خنده می‌زند، به دشمن اخم می‌کند
طبیبمان می‌آید و علاج زخم می‌کند

یگانه راز رَستن و نجات چیست عاقبت؟
به عصر کربلا قسم، مقاومت مقاومت

مهدی جهاندار

فتح نزدیک است وقتی مرد میدان حمزه باشد
خصم خاموش است وقتی شیر غرّان حمزه باشد

نغمه مستشارنظامی

بعد از این‌که دفن شد آن شب پیمبر در سکوت
سُست شد ایمان مردم، مُرد باور در سکوت

رضا خورشیدی‌فرد

ماییم و شکوهِ نصر ان‌شاء‌الله
قدس است و شکستِ حصر ان‌شاء‌الله

سیدمحمدجواد شرافت

همان قاتل که ویران ساخت اردوگاه قانا را
همان غاصب که خونین کرد «صبرا و شتیلا» را

سیدمحمدرضا یعقوبی‌آل

گشوده باغِ تاریخ از گلِ عبرت، بسی دفتر
که هر برگ از تبِ خجلت، رُخی دارد چو شبنم، تر

جواد محمدزمانی

ذلیل شد امیری‌اش، صغیر شد کبیری‌اش
شکسته شد توهّمِ شکست‌ناپذیری‌اش

مهدی جهاندار

از زخم شناسنامه دارند هنوز
در مسجد خون اقامه دارند هنوز

هادی فردوسی

ای آنکه دوای دردمندان دانی
راز دل زار مستمندان دانی

ابوسعید ابوالخیر

دل سپردیم به چشم تو و حرکت کردیم
بعدِ یک عمر که ماندیم...که عادت کردیم

مجتبی احمدی

پرتوی از مهر رویت در جهان انداختی
آتشی در خرمن شوریدگان انداختی

فیض کاشانی

برخیز که راه رفته را برگردیم
با عشق به آغوش خدا برگردیم

میلاد عرفان‌پور

چشم‌ها پرسش بی‌پاسخ حیرانی‌ها
دست‌ها تشنهٔ تقسیم فراوانی‌ها

قیصر امین‌پور

هنرهیات

جامع محتوایی

جامعه ایمانی مشعر

هیات تی‌وی