مجید تال | شعر هیأت

مجید تال

مجید تال

مجید تال ۹ تیر ۱۳۷۰ در قم متولد شد. وی سرودن را از نوجوانی آغاز کرد. حضور در محافل مذهبی سبب شد اشعار او بیشتر رنگ و بوی آیینی به خود بگیرند. او از شاعران شناخته شده در عرصه شعر هیأت است و برخی اشعار و نوحه‌های او بسیار مورد اقبال عموم قرار گرفته است. تال فارغ‌التحصیل مقطع کارشناسی است. مجموعه شعر «گفتن ندارد» تنها اثر او است.

گفتن ندارد

گفتن ندارد

رحمة للعالمین

دست ابوسفیان کماکان در کمین است
اما جواب دوستان در آستین است

پیامبر اعظم صلوات‌الله‌علیه‌وآله

غزل

علمدار حسین

روزی شعر من امشب دو برابر شده است
چون که سرگرم نگاه دو برادر شده است

حضرت عباس علیه‌السلام

گفتن ندارد

مثنوی

قرة العین نبی

جامعه، دوزخی از مردم افراطی بود
عقل، قربانی یک قوم خرافاتی بود

حضرت فاطمه علیهاالسلام

مثنوی

حیدر کربلا

از نسل حیدری و دلاورتر از تو نیست
یعنی پس از علی، علی‌اکبرتر از تو نیست

حضرت علی اکبر علیه‌السلام

گفتن ندارد

غزل

سنگ صبور خواهر

چه خوب آموختی تحت لوای مادرت باشی
تمام عمر زیر سایۀ تاج سرت باشی

حضرت ام کلثوم علیهاالسلام

مربع‌ترکیب

عقیق سرخ

از آنچه در دو جهان هست بیشتر دارد
فقط خداست که از کار او خبر دارد

حضرت فاطمه علیهاالسلام

قصیده‌واره

ﻗﻢ ﺣﺮﻡ ﻣﺎﺳﺖ...

ﺗﺎ ﮐﯽ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺍﺯ ﺩﻭﺭ ﺳﻼ‌ﻣﯽ ﺑﺮﺳﺎﻧﻢ
ﺍﺯ ﺗﻮ ﺧﺒﺮﯼ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﺮﺍﺩﺭ، ﻧﮕﺮﺍﻧﻢ

حضرت معصومه علیهاالسلام

گفتن ندارد

مربع‌ترکیب

وطن مادری

از خدا آمده‌ام تا به خدا برگردم
پس چرا از سفر کرب‌وبلا برگردم

کربلا

گفتن ندارد

غزل

علم نیفتاده

اگرچه عشق هنوز از سرم نیفتاده
ولی مسیر من و او به هم نیفتاده

حضرت رقیه علیهاالسلام

گفتن ندارد

غزل

تا هست علی هست

باید که تو را حضرت منان بنویسد
در حد قلم نیست که قرآن بنویسد

امام علی علیه‌السلام

گفتن ندارد

مثنوی

دو عالم اسیر اوست

با دستِ بسته است ولی دست‌بسته نیست
زینب سرش شكسته ولی سرشكسته نیست

حضرت زینب علیهاالسلام

گفتن ندارد

غزل

حقوق بی‌بشر

ذلیل شد امیری‌اش، صغیر شد کبیری‌اش
شکسته شد توهّمِ شکست‌ناپذیری‌اش

صفوفشان دو دسته شد، عنانشان گسسته شد
فسونشان فسانه شد، طلسمشان شکسته شد

تمام شد دوبار در زمین فساد کردنش
لَتُفسِدَنَّ مَرَّتَینِ فِی البِلاد کردنش

تو سرزمین قبله‌ای، اقامه کن نماز را
بی‌آبرو کن این جماعت قمارباز را

تمام آیه‌های سرخ فتح را مرور کن
زمین به ارث می‌رسد، نگاه در زبور کن

تو نقطۀ تلاقی چهارسوی عالمی
و جُرم تو همین‌که ایستاده‌ای و محکمی

چه نقشه‌ها برای تو کشیده‌اند گرگ‌ها
چه خواب‌ها، چه خواب‌ها که دیده‌اند گرگ‌ها

چه شاخه‌ها تبر شود، چه زیرها زبَر شود
که سازمان بی‌ملل حقوق بی‌بشر شود!

دوباره از خیانت سران خودفروخته
هزار سرو لِه شد و هزار غنچه سوخته

سکوت‌های بی‌شرف، قنوت‌های بی‌هدف
منافقان میان حقّ و باطل‌اند بی‌طرف

درنگ شو! به سوز سینه اهلُ بَیت را بخوان
شتاب کن، وَ ما رَمَیتَ إذ رَمَیت را بخوان

قیام آدمیّت و خروش دینی است این
صدای پای زئران اربعینی است این

ورای این حصارها و سیمِ خاردارها
طلوع می‌رسد، شکوفه می‌کند بهارها

به دوست خنده می‌زند، به دشمن اخم می‌کند
طبیبمان می‌آید و علاج زخم می‌کند

یگانه راز رَستن و نجات چیست عاقبت؟
به عصر کربلا قسم، مقاومت مقاومت

مهدی جهاندار

فتح نزدیک است وقتی مرد میدان حمزه باشد
خصم خاموش است وقتی شیر غرّان حمزه باشد

نغمه مستشارنظامی

بعد از این‌که دفن شد آن شب پیمبر در سکوت
سُست شد ایمان مردم، مُرد باور در سکوت

رضا خورشیدی‌فرد

ماییم و شکوهِ نصر ان‌شاء‌الله
قدس است و شکستِ حصر ان‌شاء‌الله

سیدمحمدجواد شرافت

همان قاتل که ویران ساخت اردوگاه قانا را
همان غاصب که خونین کرد «صبرا و شتیلا» را

سیدمحمدرضا یعقوبی‌آل

گشوده باغِ تاریخ از گلِ عبرت، بسی دفتر
که هر برگ از تبِ خجلت، رُخی دارد چو شبنم، تر

جواد محمدزمانی

ذلیل شد امیری‌اش، صغیر شد کبیری‌اش
شکسته شد توهّمِ شکست‌ناپذیری‌اش

مهدی جهاندار

مصحف نوری و در واژه و معنا تازه
وحی آیات تو هر لحظه و هرجا تازه

سیدمحمدجواد شرافت

در حریم خانه ماندی اعتکاف این است این
سوی مسجد شعله‌ور رفتی، مصاف این است این

سیدمحمدجواد شرافت

به رغم سیلی امواج، صخره‌وار بایست
در این مقابله چون کوه استوار بایست!

سجاد سامانی

ای همه هستی ز تو پیدا شده
خاک ضعیف از تو توانا شده...

نظامی گنجوی

به تعداد نفوس خلق اگر سوی خدا راه است
همان‌قدر انتخاب راه دشوار است و دلخواه است

فاضل نظری

شروع قصه با برگشتن تو
کجا ما و کجا برگشتن تو

سیدحبیب نظاری

هنرهیات

جامع محتوایی

جامعه ایمانی مشعر

هیات تی‌وی