محمدجواد محبت

محمدجواد محبت متولد ۱۳۲۱ در کرمانشاه است. پس از اخذ مدرک دیپلم از دانش‌سرا به استخدام آموزش و پرورش درآمد و به‌عنوان معلم در روستاهای قصر شیرین به تدریس مشغول شد. او که اشعارش در مجلات مختلف چاپ می‌شد، يكی از چهار شاعری است كه جايزۀ شعر فروغ را دریافت کرده است. محبت از سال ۶۲ به گروه مؤلفین کتاب‌های درسی پیوست و آثاری از او در کتاب‌های مقطع ابتدایی درج شد. وی همچنین در زمینۀ نقد شعر و قصه‌نویسی نیز فعالیت می‌کند. از آثار او می‌توان به «نردبان آسمان»، «اشک لطف می‌کند»، «خانۀ هل اتی» و «از مرزهای فریاد» اشاره کرد.

محمدجواد محبت

دلا ز معرکه محنت و بلا مگریز چو گردباد به هم پیچ و چون صبا مگریز

فتح نزدیک است وقتی مرد میدان حمزه باشد خصم خاموش است وقتی شیر غرّان حمزه باشد

بعد از این‌که دفن شد آن شب پیمبر در سکوت سُست شد ایمان مردم، مُرد باور در سکوت

ماییم و شکوهِ نصر ان‌شاء‌الله قدس است و شکستِ حصر ان‌شاء‌الله

همان قاتل که ویران ساخت اردوگاه قانا را همان غاصب که خونین کرد «صبرا و شتیلا» را

گشوده باغِ تاریخ از گلِ عبرت، بسی دفتر که هر برگ از تبِ خجلت، رُخی دارد چو شبنم، تر

خودش را وارث أرض مقدس خوانده، این قابیل جهان وارونه شد؛ این‌بار با سنگ آمده هابیل

برگرد ای توسل شب‌زنده‌دارها پایان بده به گریۀ چشم‌انتظارها

از عمر دو روزی گذران ما را بس یک لحظۀ وصل عاشقان ما را بس

جاده و اسب مهیاست بیا تا برویم کربلا منتظر ماست بیا تا برویم

عاشق آن صخره‌هایم، ماه را هم دوست دارم کفش‌هایم کو؟ که من این راه را هم دوست دارم

آمد عروس حجلۀ خورشید در شهود در کوچه‌ای نشست که سر منزل تو بود

دلا ز معرکه محنت و بلا مگریز
چو گردباد به هم پیچ و چون صبا مگریز

فتح نزدیک است وقتی مرد میدان حمزه باشد
خصم خاموش است وقتی شیر غرّان حمزه باشد

بعد از این‌که دفن شد آن شب پیمبر در سکوت
سُست شد ایمان مردم، مُرد باور در سکوت

ماییم و شکوهِ نصر ان‌شاء‌الله
قدس است و شکستِ حصر ان‌شاء‌الله

همان قاتل که ویران ساخت اردوگاه قانا را
همان غاصب که خونین کرد «صبرا و شتیلا» را

گشوده باغِ تاریخ از گلِ عبرت، بسی دفتر
که هر برگ از تبِ خجلت، رُخی دارد چو شبنم، تر

خودش را وارث أرض مقدس خوانده، این قابیل
جهان وارونه شد؛ این‌بار با سنگ آمده هابیل

برگرد ای توسل شب‌زنده‌دارها
پایان بده به گریۀ چشم‌انتظارها

از عمر دو روزی گذران ما را بس
یک لحظۀ وصل عاشقان ما را بس

جاده و اسب مهیاست بیا تا برویم
کربلا منتظر ماست بیا تا برویم

عاشق آن صخره‌هایم، ماه را هم دوست دارم
کفش‌هایم کو؟ که من این راه را هم دوست دارم

آمد عروس حجلۀ خورشید در شهود
در کوچه‌ای نشست که سر منزل تو بود