او غربت آفتاب را حس میکرد
در حادثه، التهاب را حس میکرد
هنگام سپیده بود وقتی میرفت
از عشق چه دیده بود وقتی میرفت؟
مهمان ضیافت خطر هیچ نداشت
آنگاه که میرفت سفر هیچ نداشت
خونین پَر و بالیم؛ خدایا! بپذیر
هرچند شکستهایم، ما را بپذیر
از سمت حرم شنیدهام میآید
با تیغ دو دم شنیدهام میآید
آیینه و آب، حاصل یاد شماست
آمیزۀ درد و داغ، همزاد شماست