سلام بر تو که سلطانِ مُلکِ عشق، رضایی
سلام بر تو که مقبولِ آستان خدایی
همیشه قبل هر حرفی برایت شعر میخوانم
قبولم کن من آداب زیارت را نمیدانم
سالها شهر در اعماق سیاهی سخت است
روز و شب بگذرد اما به تباهی سخت است
در آسمان ملائکۀ خوش ذوق
شهر بهشت را که بنا کردند...
گفتم از کوه بگویم قدمم میلرزد
از تو دم میزنم اما قلمم میلرزد
همسایه، سایهات به سرم مستدام باد
لطفت همیشه زخم مرا التیام داد