سر میگذارد آسمان بر آستانت
غرقیم در دریای لطف بیکرانت
گلهای عالم را معطر کرده بویت
ای آن که میگردد زمین در جستجویت
دیر آمدم... دیر آمدم... در داشت میسوخت
هیأت، میان «وای مادر» داشت میسوخت
دستی به پهلو دارد و دستی به دیوار
دادهست تکیه مادر هستی به دیوار