اگر مجال گریزت به خانه هم باشد
برای اینکه نمیرد حیات، میمانی
باز جنگی نابرابر در برابر داشتند
دست امّا از سر چادر مگر برداشتند؟
عمری به فکر مردمان شهر بودی
اما کسی حالا به فکر مادرت نیست
آن روزها دیوار هم تعبیری از دَر بود
در آسمان چیزی که پَر میزد، کبوتر بود...
به سوگ نخلهای بیسرت گیسو پریشانم
شبیه خانههای خستهات در خویش ویرانم
وقتی که دیدمش،... چه بگویم؟... بدن نداشت
کوچکترین نشانهای از خویشتن نداشت
برخاستی تا روز، روز دیگری باشد
تقدیر فردا قصۀ زیباتری باشد
تشنهست شبیه ماهی بیدریا
یا آهوی پابسته میان صحرا
شاید که برای تعزیت میآید
تشییع تو را به تسلیت میآید
بگو به باد بپوشد لباس نامهبران را
به گوش قدس رساند سلام همسفران را