رنگ سیاه و سرخِ تو را دارند
اینروزها تمام خیابانها
توفیق اگر دلیل راهت باشد
یا پند دهندهای گواهت باشد
قد برافرازید! یک عالم شقاوت پیش روست
پرده بردارید! صد آیینه حیرت پیش روست
گفتند از صلح، گفتند جنگ افتخاری ندارد
گفتند این نسلِ تردید با جنگ کاری ندارد
چرا چون شعله در شولای تن بر خویش پیچانی؟
به آن موجی که از دریا جدا افتاده میمانی
اهل دل را شد نصیب از لطف جانان، اعتکاف
فیض حق باشد برای هر مسلمان، اعتکاف
با خلق اگرچه زندگی شیرین است
ای دوست! طریق سربلندی این است
اشک غمت ستارۀ هفت آسمان، بلال!
در آسمان غربت مولا بمان! بلال!
مگذار اسیر اشک و آهت باشیم
در حسرت یک گوشه نگاهت باشیم
در بادیه، گام تا خداوند بزن
خود را به رضای دوست، پیوند بزن
ای زندۀ نماز و شهید دعا علی
ای جلوۀ جمال تو نور خدا علی
از دوست اگر دوست تمنا نکنی
این پنجره را به روی خود وانکنی
دلم مشتاق پرواز است تا این مشت پر ماندهست
نگاهم كن، برایم نیمهجانی مختصر ماندهست