ای حرمت قبلۀ مراد قبایل!
وی که بوَد قبله هم به سوی تو مایل
موسایی و صد جلوه به هر طور کنی
هر جا گذری، حکایت از نور کنی
هر کس به سایۀ تو دو رکعت نماز کرد
با یک قنوت هر چه گره داشت، باز کرد
از کوی تو ای قبلۀ عالم! نرویم
با دست تهی و دل پُر غم نرویم
بُرونِ در بنه اینجا هوای دنیا را
درآ به محفل و برگیر زاد عقبا را
گل بر من و جوانى من گریه مىکند
بلبل به همزبانى من گریه مىکند