چون گنج، نهان کن غم پنهانی خویش
منما به کسی بی سر و سامانی خویش
این زن کسی را ندارد تا سوگواری بیاید؟
یک گوشه اشکی بریزد یا از کناری بیاید؟
با یک تبسم به قناریها زبان دادی
بالی برای پر زدن تا بیکران دادی
از «الف» اول امام از بعد پیغمبر علیست
آمر امر الهی شاه دینپرور علیست
این شنیدم که چو آید به فغان طفل یتیم
افتد از نالۀ او زلزله بر عرش عظیم
عمریست که دمبهدم علی میگویم
در حال نشاط و غم علی میگویم