شب شاهد چشمهای بیدار علیست
تاریخ در آرزوی تکرار علیست
ماه پیش روی ماهش رخصت تابش نداشت
ابر بی لطف قنوتش برکت بارش نداشت
جرعه جرعه غم چشید و ذره ذره آب شد
آسمان شرمنده از قدّ خم مهتاب شد
شهد حکمت ریزد از لعل سخندان، بیشتر
ابر نیسان میدمد بر دشت، باران، بیشتر
دیدیم در آیینۀ سرخ محرمها
پر میشوند از بیبصیرتها، جهنمها