ما منتظران همیشه مشغول دعا
هستیم شبانهروز در ذکر و ثنا
وقتی کسی حال دلش از جنس باران است
هرجای دنیا هم که باشد فکر گلدان است
یکی اینسان، یکی اینگونه باید
که شام و کوفه را رسوا نماید
گودال قتلگاه است، یا این که باغ سیب است؟
این بوی آشنایی از تربت حبیب است
بر سر درِ آسمانیِ این خانه
دیدم مَلَکی نشسته چون پروانه
محکوم شد زمین به پیمبر نداشتن
مجبور شد به سورۀ کوثر نداشتن
اینگونه که با عشق رفاقت دارد
هر لحظه لیاقت شهادت دارد
پایان مسیرِ او پر از آغاز است
با بال و پرِ شکسته در پرواز است
هر گاه که یاس خانه را میبویم
از شعر نشان مرقدت میجویم
کاش از جنس جنون، بال و پری بود مرا
مثل سیمرغ از اینجا سفری بود مرا
بر عهد بزرگ خود وفا کرد عمو
نامرد تمام کوفیان، مرد عمو
بیزره رفت به میدان که بگوید حسن است
ترسی از تیر ندارد زرهش پیرهن است...
تا گل به نسیم راه در میآید
از خاک بوی گیاه در میآید
آنقدر بخشیدی که دستانت
بخشندگی را هم هوایی کرد
این هفته نیز جمعۀ ما بی شما گذشت
آقا بپرس این که چه بر حال ما گذشت!