در قاب عکست میتواند جان بگیرد
این عشق پابرجاست تا تاوان بگیرد
در راه تو مَردُمَت همه پر جَنَماند
در مکتب عشق یکبهیک همقسماند
هرگز نه معطل پر پروازند
نه چشم به راه فرصت اعجازند
آرامش موّاج دریا چشمهایش
دور از تعلقهای دنیا چشمهایش
کاش از جنس جنون، بال و پری بود مرا
مثل سیمرغ از اینجا سفری بود مرا