دیشب میان پنجرهها صحبت تو بود
حرف از دل غریب من و غیبت تو بود
چه رنجها که به پیشانی تو دیده نشد
که غم برای کسی جز تو آفریده نشد
گوش کن گوش، صدای نفسی میآید
مَشک بر دوش، از آن دور، کسی میآید
چشمم به هیچ پنجره رغبت نمیکند
جز با ضریح پاک تو صحبت نمیکند
او هست ولی نگاهِ باطل از ماست
دیوارِ بلندِ در مقابل از ماست
از سمت مدینه خبر آورد نسیمی
تا مژده دهد آمده مولود عظیمی
خورشید، گرمِ دلبری از روی نیزهها
لبخند میزند سَری از روی نیزهها