سر و پای برهنه میبرند آن پیر عاشق را
که بر دوشش نهاده پرچم سوگ شقایق را
بُرونِ در بنه اینجا هوای دنیا را
درآ به محفل و برگیر زاد عقبا را
با یک تبسم به قناریها زبان دادی
بالی برای پر زدن تا بیکران دادی
تا باد مرکبیست برای پیام تو
با هر درخت زمزمهوار است نام تو